دوری از این دیده ، اما باز یادت میکنم                   حرمت این آشنایی فرش راهت میکنم
در فراقت ، غم حصار خنده هایم را شکست          باز هم از انتهای دل صدایت میکنم

از دست عزیزان چه بگویم گله ای نیست
گر هم گله ای هست دگر حوصله ای نیست
باید که سفر کرد به محبوب رسیدن
اما نتوان کرد دگر قافله ای نیست

روزگار ما وفا با ما نداشت
طاقت خوشبختی دل ما را نداشت
پیش پای ما سنگی گذاشت
بی خبر از مرگ ما پروا نداشت
آخر این غصه هجران بودو بس
حسرت رنج و فراوان بودو پس......

دلتنگی ها تو بردار              به روی قلبم بزار


تکیه بده به شونم              تو این مسیر دشوار


اگه منو نمی خوای             حرف دلم رو گوش کن


فقط برای یک بار                 بعدش خدانگهدار


تنهای خیلی سخته             وقتی چشام به راهه


وقتی که شب سیاهه           وقتی که بدون ماهه

تنهای خیلی تلخه

بزرگترین لطمه ی حیات مرگ نیست،بزرگترین لطمه آن چیزی است

 که در عین حیات در درون ما می میرد.

*******************************

برای شب پیری در روز جوانی باید چراغی تهیه کرد. 

*******************************

از انسانها غمی به دل نگیر زیرا خود نیز غمگین اند ، با آنکه تنهایند ولی از خود می گریزند ، زیرا به خود وبه عشق خود و به حقیقت خود شک دارند ، پس دوستشان بدار ، گرچه دوستت نداشته باشند .

الهی

الهی ، آتش عشقم به جان زن

                                          شرر زان شعله ام بر استخوان زن

چو شمعم برفروز آتش عشق

                                           بر آن آتش ز دلم پروانه سان زن

خوشا

خوشا دردی که درمانش تو باشی

                                                   خوشا راهی که پایانش تو باشی

خوشا چشمی که رخسار تو بیند

                                                  خوشا ملکی که سلطانش تو باشی

خوسا آن دل که دلدارش تو گردی

                                                   خوشا جانی که جانانش تو باشی

چه خوش باشد دل امیدواری

                                                   که امید دل وجانشینش تو باشی

همه شادی وعشرت باشد ،ای دوست

                                                   در آن خانه که مهمانش تو باشی

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

                          که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل​ها

به بوی نافه​ای کاخر صبا زان طره بگشاید

                          ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل​ها

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم

                          جرس فریاد می​دارد که بربندید محمل​ها

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید

                          که سالک بی​خبر نبود ز راه و رسم منزل​ها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین های

                           کجا دانند حال ما سبکباران ساحل​ها

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر

                           نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل​ها

حضوری گر همی​خواهی از او غایب مشو حافظ

                           متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

 

ای خدا پر جرم و تقصیر آمدم

بر گناه ها گشته  زنجیر آمدم

کاش با تو پیش از این بودم رفیق

ای خدا دیر آمدم دیر آمدم

معصیت خانه خرابم کرده اس

قافل از روز حسابم کرده اس

به فریادم برس

بین که شیطان انتخابم کرده است

من تو را با رحمتت بشناخته ام

خویش را در دامنت انداخته ام

هر چه سرمایه به من دادی ، خدا

در جوانی جملگی را باختم باختم باختم

 

 

خــــــــــدا ... کی کـــــــــــات میدهی ؟ هزار بار یک پلان را گرفتی ... من بازیگر خوبی نمیـــــشوم ... باور کـــــــــن ...

عشق یعنی مستی و دیوانگی،عشق یعنی باجهان بیگانگی،عشق یعنی سربه دارآویختن،عشق یعنی اشک حسرت ریختن،عشق یعنی سوختن یاساختن،عشق یعنی زندگی راباختن،عشق یعنی انتظاروانتظار،عشق یعنی هرچه بینی عکس یار،عشق یعنی دیده بر دردوختن،عشق یعنی درفراقش سوختن،عشق یعنی لحظه های التهاب،عشق یعنی لحظه های نابه ناب،عشق یعنی...

کاش می شد خالی از تشویش بود ، برگ سبزی تحفه ی درویش بود ، کاش تا دل میگرفت و می شکست ، عشق می آمد کنارش می نشست ، کاش با هر دل دلی پیوند داشت ، هر نگاهی یک سبد لبخند داشت ، کاش لبخند ها پایان نداشت ، سفره ها تشویش آب و نان نداشت ، کاش می شد ناز را دزدید و برد ، بوسه را با غنچه هایش چید و برد ، کاش دیواری میان ما نبود ، بلکه می شد آن طرف تر را سرود ، کاش من هم یک قناری می شدم ، در تب آواز جاری می شدم ، آی مردم من غریبستانی ام ، امتداد لحظه ای بارانی ام ، شهر من آن سو تر از پرواز هاست ، در حریم آبی افسانه هاست ، شهر من بوی تغزل میدهد ، هر که می آید به او گل میدهد ، دشت های سبز وسعت های ناب ، نسترن نسرین شقایق آفتاب ، باز این اطراف حالم را گرفت ، میروم آن سو تورا پیدا کنم ، در دل آینه جایی باز کنم ...

عشقس

سد

علی

نفرین حق به هر کسی که منکره نبوته ، نفرین رسول به هر کسی که منکر امامته ، نفرین حیدر به هر کسی که دشمنه ولایته ، ما با ولایت زنده هستم ، برچم ایران سر بلنده تا که دسته رهبره ، این حاصله خون امام شهداس یادت نره ،دست حضرت مهدی بر سره این کشوره ، منتظره فرج نشستیم ، مگه نه این که ما هرچه داریم از برکته خونه شهید بی سره ، اسلام به زیره دینه محرم سفره ،